#تجربه_نوشت هر وقت که می گفت کارت بازی کنیم می گفتم الان نمی شود، داداشت بیدار است و کارتها را خراب می کنداو هم قبول می کرد و می رفتیم سراغ بازی های دیگر🚶♂️🚶♂️اما امروز بعد از ناهار که دید داداش خوابیده گفت:《 حالا که داداش خوابه کارت بازی بیارم باهم بازی کنیم؟؟؟ 》من هم استقبال کردم🃏🀄کارت ها را چیدیم و به یاد قدیم ها مشغول بازی شدیم و صحبت کردیم و لذت بردیم🥰صبح هم موقع استراحت بین کلاسم پسر کوچولو آمد و بهم نشان داد که دلش قایم با شک(موشک)می خواهد هر ۳دور بازی رفت دقیقا یک جا قایم شد و با هر پیدا کردنش یک دنیا ذوق می کرد و می خندیدیم😍 👶الان که هر دویشان خوابیدند و وقت تنهایی با خودم رسیده، دیدم با یه وقت کوتاه اختصاصی که می شود برایشان بگذاریم یک دنیا حال خوب و متفاوت را هر دوی ما تجربه می کنیم😌و یک فضای آزاد و رها به دور از هر نگرانی مثل توجه مساوی به نیاز هر دو و… برای ما ایجاد می شود که منحصر و مخصوص یک بچه است و انگار ظرف ارتباطی تک و تنهای ما با فرزندمان را هم پر می کند…💞از این زمان ها مخصوص می توانیم برای هر کدام از بچه ها به صورت اختصاصی با پدر یا مادر برنامه ریزی کنیم یا حتی زمان هایی که پدر و مادرها باهم وقت بگذارند حتی اگر در حد یک چای خوردن،باشد.🤪☕منتظر تجربه نوشت های شما عزیزان هم برای انتشار در کانال تلالو هستیم💫
دیدگاهتان را بنویسید